Encypopedia: Anna Jurksztowicz

Anna Jurksztowicz (ur. 1963 r.) - wokalistka jazzowa i popowa; producent muzyczny. Pochodzi ze Szczecina, gdzie ukończyła Wydział Wokalny Średniej Szkoły Muzycznej. Lubiła występować na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie trzykrotnie (1988, 1991, 1992) otrzymywała II nagrodę podczas koncertu Premiery, a w roku 1985 nagrodę I, za piosenkę Diamentowy kolczyk.


Najważniejsi współpracownicy:

Krzesimir Dębski - kompozytor większości (wszystkich?) utworów, jakie śpiewała w karierze solowej, dodatkowym owocem ich współpracy - dzieci, Radzimir (skądinąd również kompozytor i muzyk) i Maria;

Jacek Cygan - autor, heh, większości tekstów różnej jakości;

Najważniejsze dzieło - płyta:

Wszystkie drogi prowadzą do Dziękuję, nie tańczę; nie tylko dlatego, że to jedna z nielicznych płyt, które można traktować jako album solowy z krwi i kości; to był pamiętny rok 1986 i od tamtej pory polski elektropop nie doczekał się wielu wydawnictw na podobnym poziomie;

Najważniejsze utwory:

Antycypujące Maksa Tundrę Przenikam; najlepsze nagranie w polskim popie ever - Stan pogody i w ogóle, indeksy 1-4 z Dziękuję... to jazda obowiązkowa; ale warto też odświeżyć sobie doskonałe Matki, żony i kochanki obdarzane ślicznie budowaną narracją, a jakże inne od reszty dorobku; O czym marzą dziewczyny jako popis Jurksztowicz w kategorii wokalistek jazzowych;

Czynnik gęsioskórkogenny:

Stan pogody i tamtejsza sekwencja refrenów pod koniec;

Skojarzenia z przyszłości:

Max Tundra, Furia Futrzaków, Plastic;

Lista zarzutów:

Wątpliwości pozamuzyczne budzi częstokroć warstwa liryczna (w miłości i złości nie żałuj nagości brzmi jak proroctwo wyśmiewanego twoja nagość sprawia mi radość "rapera" Mezo i jemu podobnych); niemniej jednak cyganowska twórczość i tak utrzymuje się tu na bardzo dobrym, jak na autora poziomie; aranże niektórych utworów idą zbyt mocno w stronę Festiwalu Piosenki Aktorskiej; no i dyskografia nie jest zbyt obszerna, ale Dębskiemu się po prostu znudziło. Rozumiemy, żałujemy.

Inne:

Jurksztowicz przyszło wydać swą w zasadzie jedyną naprawdę solidną płytę w tym samym roku, co Papa Dance obwieściło światu swoje opus magnum - Poniżej krytyki. Fanów Papsów informujemy, że nie należy tego odbierać konfrontacyjnie; ba, pani Ania musiała żyć z bandem w dobrej komitywie, gdyż to ona odpowiada za niektóre wokale na Nasz ziemski Eden. Jak każda przedstawicielka nurtu opolskiego w kraju, nagrywała także płyty z kolędami i dla dzieci.