Najnowszy krążek polsko-kanadyjskiego kolektywu to materiał długi, zawierający aż 33 utwory, więc nie sposób poznać je wszystkie za pierwszym, drugim czy nawet trzecim odsłuchaniem. Nie znaczy to oczywiście, że nie warto. Warto.
A dlaczego warto? Bo siła Lavoramy tkwi w tym, co w kawałkach hh najważniejsze: w bitach. Podkłady wymyślone przez patr00 są po prostu dziełem. Są mistrzowskie, znakomite, na niespotykanym poziomie. Często bogate i wielowarstwowe, bardzo wciągające i wpadające w ucho. Można chcieć czegoś więcej?
Można. Można chcieć jeszcze tekstu. No, tutaj bywa słabo. Wśród licznych gościnnych występów trudno wypatrzyć jakichś highlightów. Może Jak żyjesz Reno? Szybko, bo lekko nie ma/ świat był dziwny już dawno - wiem od Niemena w Dobrych czasach, jak już. Ale generalnie warstwa liryczna należy do tej łatwo przyswajalnej, niezbyt ambitnej, wakacyjnej, wesołej. Nie ma jednak nad czym płakać - fuzja takich tekstów z bitami od patr00 sprawdza się rewelacyjnie.
Najlepszym tego przykładem jest zresztą Dokąd tak gnasz? z udziałem Tedego. Ciężko byłoby znaleźć tutaj coś głębszego. Ale sposób zmiksowania tego kawałka, współgranie tego z bitem, dobrze nachodzące na siebie wokale itd. sprawiają, że utwór wyrasta nam do grona hitów lata.
I tak jest z ogromną większością tego krążka. Wszelkie niedoróbki uzupełnia ona bowiem klimatem, a przede wszystkim bitami, które są doskonałe. Oczywiście, krążek mógłby być krótszy, parę utworów można było sobie podarować, ale i tak nie ma podstaw do narzekania. To kapitalna płyta, prawdopodobnie najlepsza płyta hiphopowa w tym roku.
Kończę, bo brzmię jak reklama Carlsberga.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Redakcja apeluje: nie gryź, a jeśli już musisz, to inteligentnie. Zastrzegamy sobie prawo do wycięcia Twojego komentarza, szczególnie jeśli będzie zawierał bluzgi. Prosimy, nie pisz jako Anonimowy, jakoś się podpisz. Miłego dnia.